Krytyka Joker 2, filmu odważnego, ale nudnego

¿Cómo un filme que fue un fenómeno cultural puede convertirse en un espectáculo tan, digamos, kamikaze? Aquí no hay un héroe, ni una risa, y mucho menos un sentido. Joaquin Phoenix y Lady Gaga se lanzan al abismo, pero ¿realmente hay algo que los salve?

W 'Jokerze' Todd Phillips sprawił, że zanurzyliśmy się w torturowanym umyśle Arthura Flecka, klauna, który marzył o byciu komikiem w społeczeństwie, które go ignorowało.

Film ten rezonował w napiętym kontekście społecznym. Rzeczywistość przeplatała się z fikcją w taki sposób, że wielu z nas myślało: "To może być odzwierciedlenie naszej własnej szaleństwa". Ale co się tutaj stało?

Musical, który wyzwala logikę

De entrada, koncepcja musicalu opartego na uniwersum 'Jokera' zostawiła mnie zdezorientowanego. Musical? Na serio! Co dalej? 'Joker: Musical'? Pomysł zobaczenia Phoenixa w numerze muzycznym jest jak wyobrażenie sobie latającej ryby. Premisa 'Folie à Deux' sugeruje połączenie między dwoma szaleństwami, ale to, co naprawdę czuję, to że postacie utknęły w jakimś rodzaju emocjonalnego limbo.

Numery muzyczne próbują zaoferować oddech od trudnej rzeczywistości życia w więzieniu, ale zamiast być ucieczką, stają się torturą. Czy ktoś inny czuł się tak? Czy to tylko ja? Chemia między Phoenixem a Gagą jest tak nieistniejąca, że wydaje się, że oboje są na różnych planetach.

Obliczona katastrofa

Film wydaje się być nieudanym eksperymentem. Czy to krytyka Hollywood? Krzyk o wolność twórczą? A może, co gorsza, naprawdę myślano, że to zadziała? Elementy muzyczne, sądowe i miłosne nie pasują do układanki, która i tak jest już myląca. Wszystko, co błyszczało w pierwszej części, zdaje się tutaj zanikać w morzu pretensji.

Jeśli 'Joker' był podróżą w szaleństwo, 'Folie à Deux' wydaje się być bezcelowym spacerem. Atmosfera halucynacyjna, która wcześniej trzymała nas przy ekranie, zamienia się w nieskończoną ilość karykatur, które próbują, bezskutecznie, przyciągnąć naszą uwagę.

Powtarzalność występów Phoenixa wydaje się być niekończącym się echem i, szczerze mówiąc, nuży. Ile razy jeszcze możemy zobaczyć mężczyznę krzyczącego swój ból?

Agonizujący finał