Czy wiedziałeś, że powieść przewidziała zatonięcie Titanica 14 lat wcześniej?

Powieść, która przewidziała Titanica 14 lat wcześniej: w 1898 roku Futilidad opisała zatonięcie transatlantyku Titán po zderzeniu z górą lodową....

Spis treści

1. Książka, która „opowiedziała” o katastrofie zanim się wydarzyła
2. Titan kontra Titanic: podobieństwa przyprawiające o dreszcze 🧊🚢
3. Przepowiednia czy dobry nos marynarza?
4. Wizjoner, jego inne przeczucia i zbiegi okoliczności do przemyślenia

Obserwuj Patricię Alegsę na Pinterest!

Książka, która „opowiedziała” o katastrofie zanim się wydarzyła

Marynarz z ostrym piórem napisał w 1898 roku historię, która brzmiała jak okrutny żart losu. Morgan Robertson, zahartowany w marynarce handlowej od piętnastego roku życia, zatytułował swoją krótką powieść z gorzkim sarkazmem: Futility, or the Wreck of the Titan. Marność, nic mniej. I tak, możesz sobie wyobrazić resztę.

Fabuła: gigantyczny transatlantyk, Titan, zderza się z górą lodową na północnym Atlantyku i tonie. Ciemna noc, lodowata woda, za mało szalup ratunkowych. Kiedy książka wyszła, przeszła niemal niezauważona na półkach księgarni. Lata później, 14-15 kwietnia 1912 roku, Titanic powtórzył scenariusz w rzeczywistości. Wtedy ktoś krzyknął: czekaj, to już czytałem. Bum, wznowienie i pośmiertna sława dla Robertsona 📚

Autor nie improwizował. Urodził się w Oswego w stanie Nowy Jork w 1861 roku, syn kapitana Wielkich Jezior. Pływał ponad dwie dekady, doszedł do stopnia pierwszego oficera, potem studiował jubilerstwo w Cooper Union, uszkodził wzrok przez diamenty i chemikalia i zwrócił się ku pisaniu. Publikował w McClure’s i Saturday Evening Post. Nie był geniuszem salonowym, ale widział morze oczami radaru.

Titan kontra Titanic: podobieństwa przyprawiające o dreszcze 🧊🚢

Zwykle nie ufam „doskonałym przepowiedniom”. Ale tutaj zbiegi okoliczności nie pytają o pozwolenie, uderzają w stół. Spójrz:

- Oba kolosy przedstawiały się jako niemal niezatapialne. Duma na pełnych obrotach.
- Oba płynęły szybko podczas swojego rejsu inauguracyjnego. Zły timing na pośpiech.
- Zderzenie z górą lodową na północnym Atlantyku, blisko Nowej Fundlandii, w kwietniu.
- Trzy śruby, dwa maszty i cztery kominy. W Titanicu jeden ozdobny. Czysty marketing.
- Ogromna pojemność, obsceniczny luksus i… za mało szalup ratunkowych.
- Okrutne liczby: w powieści podróżuje około 3000 osób, a przeżywa 13. Na Titanicu było 2224 osób, a ocalało 706.

Precyzja nie wyszła z kuli kryształowej. Wyszła z absurdalnych przepisów tamtej epoki: normy liczyły szalupy według tonażu, a nie liczby osób na pokładzie. Przewidywalny rezultat. Robertson to przeżył, napisał o tym i niestety rzeczywistość to skopiowała.

Dane, które mnie prześladują: oba morskie potwory pędziły na pełnej prędkości po wodach z raportowanym lodem. Ego też powoduje skrzypienie kadłuba.

Przeczytaj ten inny artykuł: Historia najtragiczniejszej katastrofy naturalnej w historii

Przepowiednia czy dobry nos marynarza?

Proponuję uczciwą zabawę: usuń słowo „przepowiednia” i zastąp je „diagnozą”. Robertson znał północny Atlantyk, korytarze lodowe i psychologię armatorów rywalizujących o prędkość i luksus. Jeśli połączysz te zmienne, katastrofa przestaje wyglądać jak magia i jawi się jako źle rozwiązane równanie.

Mimo to dreszcz nie znika. Po Titanicu świat poprawił się późno, ale poprawił. Powstały zasady, które obowiązują do dziś:

Subskrybuj bezpłatny cotygodniowy horoskop

Baran Bliźnięta Byk Koziorożca Lew Panna Raka Ryby Skorpion Strzelec Waga Wodnik