Tybet, znany jako "dach świata", wyróżnia się imponującą średnią wysokością przekraczającą 4500 metrów.
Ten górski region jest znany nie tylko z naturalnego piękna i bogatej kultury, ale także stawia istotne wyzwania dla lotnictwa cywilnego.
Linie lotnicze wprowadziły praktykę systematycznego unikania przelotów nad Tybetem, nie tylko z powodu jego wysokości, ale także z powodu związanych z tym ryzyk, które wpływają na bezpieczeństwo lotów.
Wyzwania ciśnienia i wysokości
Jednym z głównych problemów, z jakimi borykają się linie lotnicze rozważając loty nad Tybetem, jest ciśnienie w kabinach.
Według
Interesting Engineering, chociaż samoloty są zaprojektowane tak, aby utrzymać bezpieczne i komfortowe środowisko, każda awaria ciśnienia może zmusić załogę do szybkiego zejścia na wysokość, na której tlen jest zdatny do oddychania.
W Tybecie staje się to wyzwaniem, ponieważ średnia wysokość regionu (bliska 4900 metrów) znacznie przekracza zalecaną wysokość bezpieczeństwa dla bezpiecznej ewakuacji.
Dodatkowo górzysty teren utrudnia identyfikację odpowiednich miejsc do lądowania awaryjnego.
Nicolás Larenas, ekspert w dziedzinie lotnictwa, zauważa, że „w większości regionu tybetańskiego wysokość znacznie przekracza tę minimalną wysokość awaryjną/bezpieczeństwa”, co jeszcze bardziej komplikuje operacje lotnicze.
Wydajność Silników na Wysokich Wysokościach
Wydajność silników odrzutowych również jest uzależniona od wysokości. Na większej wysokości powietrze jest cieńsze, a poziomy tlenu są niższe, co wpływa na efektywność silników.
„Silniki odrzutowe potrzebują tlenu, aby spalać paliwo i generować ciąg”, wyjaśnia medium, podkreślając trudności związane z działaniem w warunkach cienkiego powietrza. Przekłada się to na mniejszą zdolność samolotów do efektywnego i bezpiecznego działania w Tybecie.
Warunki klimatyczne i regulacje lotnicze
Las condiciones climáticas en el Tíbet son notoriamente impredecibles, con tormentas repentinas y turbulencias severas que presentan un riesgo adicional para los vuelos.
Piloci mogą napotykać trudności w utrzymaniu stabilności statku powietrznego, co dodatkowo komplikuje lotnictwo w tym regionie.
Ponadto, przestrzeń powietrzna Tybetu podlega ścisłym regulacjom międzynarodowym i krajowym.
Te regulacje nie tylko ograniczają dostępne trasy dla linii lotniczych, ale również wymagają specjalistycznego sprzętu i szkolenia dla pilotów operujących w tych trudnych warunkach.
Air Horizont wspomina, że mimo iż większość samolotów pasażerskich może latać na wysokościach powyżej 5 000 metrów, sytuacje awaryjne w Tybecie są problematyczne, ponieważ jakakolwiek wysokość bezpieczeństwa znajduje się poniżej wysokości tego regionu.
Podsumowując, latanie nad Tybetem wiąże się z stawieniem czoła serii wyzwań, które sprawiają, że lepiej unikać tego regionu.
Od potrzeby odpowiedniego ciśnienia kabinowego i braku punktów awaryjnego lądowania, po trudności w wydajności silników i niekorzystne warunki atmosferyczne, każdy czynnik przyczynia się do decyzji linii lotniczych o omijaniu Tybetu, zamiast bezpośredniego przelotu nad nim.