Ostatnio zainteresowanie Jowiszem i jego emblematyczną Wielką Czerwoną Plamą nabrało nowego życia.
To imponujące zjawisko, które wyróżnia się jako jeden z najbardziej widocznych obiektów w Układzie Słonecznym, zaskakuje naukowców od dziesięcioleci, szczególnie ze względu na swoją niezwykłą kurczenie. Ale co stoi za tym zmniejszeniem jego rozmiaru?
Wielka Czerwona Plama to rozległa burza antycyklonalna znajdująca się na południowej półkuli Jowisza, znana z intensywnego czerwonego koloru i ogromnych wymiarów. W swoim apogeum ta burza była na tyle rozległa, że mogła pomieścić kilka planet wielkości Ziemi, z wiatrami osiągającymi prędkości do 680 km/h w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.
Jednakże, od swojego pierwszego zaobserwowania w 1831 roku, zaczęła się kurczyć, a ostatnie pomiary sugerują, że jej obecny rozmiar jest tylko jedną trzecią tego, co miała w przeszłości.
Proponuję przeczytać: Wpływ planet na nasze życie
Teraz nowe badanie prowadzone przez zespół badaczy dostarczyło kluczowych informacji na temat tego zjawiska. Klucz wydaje się tkwić w interakcji Wielkiej Czerwonej Plamy z mniejszymi burzami.
Według badacza Caleba Keaveney'a z Uniwersytetu Yale, największa burza żywi się tymi mniejszymi burzami; bez nich jej zdolność do utrzymania swojego ogromnego rozmiaru jest zagrożona.
Naukowcy wykorzystali symulacje numeryczne, aby wykazać, że fuzja tych burz może bezpośrednio wpływać na wymiary Wielkiej Czerwonej Plamy.
Historycznie, pod koniec XIX wieku, Wielka Czerwona Plama miała nawet 39 000 kilometrów szerokości.
W przeciwieństwie do tego, jej obecny rozmiar wynosi około 14 000 kilometrów. Choć nadal jest wystarczająco duża, by pomieścić Ziemię, jej zmniejszenie jest zauważalne i bezprecedensowe.
Jednym z największych wyzwań w badaniu tego zjawiska jest natura samego Jowisza, którego warunki atmosferyczne są drastycznie różne od tych na Ziemi.
Niemniej jednak, badacze zastosowali zasady dynamiki płynów stosowane do gazów w atmosferze ziemskiej, aby modelować zachowanie atmosfery jowiańskiej.
Dzięki temu podejściu odkryli, że prądy strumieniowe na Ziemi mogą prowadzić do systemów wysokiego ciśnienia zwanych kopułami ciepła, które mogą wpływać na zjawiska klimatyczne, takie jak fale upałów i susze.
Badanie sugeruje również, że długość życia tych kopuł może być związana z interakcją antycyklonów i innych burz.
Stosując te koncepcje do Jowisza, zespół odkrył, że mniejsze burze, które spotykają się z Wielką Czerwoną Plamą, mogą utrzymywać swój rozmiar lub nawet rosnąć, co z kolei pomaga w stabilizacji Wielkiej Plamy.
Jednakże wyniki prowadzą również do nieuniknionego wniosku: nie ma możliwej interwencji, aby uratować Wielką Czerwoną Plamę przed jej nieuchronnym kurczeniem się.
Badacze podkreślają, że chociaż jej zniknięcie jest nieuniknione, badanie tego zjawiska oferuje cenne lekcje na temat dynamiki atmosferycznej, które mogłyby znaleźć zastosowanie na naszej własnej planecie.
Subskrybuj bezpłatny cotygodniowy horoskop
Baran Bliźnięta Byk Koziorożca Lew Panna Raka Ryby Skorpion Strzelec Waga Wodnik