Jeżeli chce Pan być naprawdę szczęśliwy, musi Pan najpierw pogodzić się ze smutkiem.

 Kiedy byłam dzieckiem, rodzice nauczyli mnie postrzegać życie jako serię wzlotów i upadków.

 Zawsze powtarzali mi, że nic w życiu nie jest takie samo i że szczęście nie może trwać wiecznie.

Czasami trzeba przeżyć smutek, aby naprawdę cieszyć się szczęściem.

 Aby docenić radość życia, musimy znaleźć się w najciemniejszych czeluściach naszego umysłu.

 Kiedy jadę samochodem z moimi bliskimi, słuchając niektórych piosenek, uświadamiam sobie wielkość mojego szczęścia.

 Jeśli mam zły dzień, muszę przypomnieć sobie te chwile w moim życiu, aby móc dalej żyć.

Złe dni sprawiają, że czujemy się źli, sfrustrowani, smutni i zdezorientowani. Ale właśnie na szczycie smutku możemy jeszcze bardziej docenić szczęście.

 Gdybyśmy byli cały czas szczęśliwi, nie mielibyśmy motywacji do wprowadzania istotnych zmian w naszym życiu.

 Może nie znaleźlibyśmy naszego partnera, naszej pasji lub ukrytej umiejętności.

 Może nie śpiewalibyśmy w ciepły, słoneczny dzień niegrzecznej piosenki z lat dziewięćdziesiątych z naszymi bratnimi duszami.

 Mówię: witaj w tej chwili smutku, nazwijmy ją "Janice".

 Proszę otworzyć drzwi i wpuścić ją do środka, zaproponować jej filiżankę herbaty, podczas gdy Pani będzie próbowała zrozumieć, dlaczego tak się czuje.

Jeżeli jest to po prostu zły dzień, proszę pamiętać, że jest on przejściowy i wkrótce minie.

 Jeżeli jednak jest to powracające uczucie, którym należy się zająć, należy pomyśleć o działaniach niezbędnych do wprowadzenia zmian w swoim życiu lub po prostu zaakceptować je i pozwolić, aby fala smutku minęła.

 Gdy nauczy się Pan radzić sobie ze smutkiem i będzie się z nim dobrze czuł, nie będzie się Pan tak bardzo bał stawić czoła tej emocji. Zamiast czekać, aż wydarzy się coś niezwykłego, co sprawi, że poczuje się Pani szczęśliwa, zda sobie Pani sprawę, że szczęście jest czymś, co buduje się dzień po dniu za pomocą drobnych rzeczy, takich jak poranna filiżanka kawy czy rozmowa z Janice o jej limitowanej edycji kolacji kwiatowej.

 Nawet jeśli w niektóre dni czuje się Pani jak na kolejce górskiej, która jeździ w górę i w dół, proszę pamiętać, że zawsze można się podnieść.

 A czasami ważne jest, aby docenić widok z góry i to, jak jest piękny.

Mając wszystko, czego się Pan nauczył, jak będzie Pan stawiał czoła kolejnym wyzwaniom w życiu - opierając się czy przyjmując nieznane, nawet jeśli jest trochę przerażające?